Hooi lieve allemaal,

Daar ben ik weer vanuit het warme Malawi... Maar je merkt dat het regenseizoen eraan komt. Wat ook betekend dat er meer muggen en andere ongedierte rondlopen. Bahbah, maar we hebben de muggen en ongedierte spray bij de hand! Ik heb weer een paar super leuke weken achter de rug. Met als hoogtepunt het bezoek aan Zambia afgelopen week. Maar voor dat het zover was moest er nog gewerkt worden én mocht ik mama en Martin ontvangen in Malawi!

De vorige keer ben ik geëindigd met de trip naar Cape Maclear, we waar met alle huisgenoten een heerlijk relaxed weekend hebben gehad. Maarmaandagbegon weer een nieuwe week waar we gewoon 5 dagen naar ons project gingen, want er stond geen lange weekendtrip op de planning. Deze week was het Jolinda's verjaardag en vertrok er weer een vrijwilliger naar Nederland. Wat ook betekende: 2x uiteten!! Bofkonten zijn we toch. Want her en der zijn er echt hele lekkere restaurantjes. In het ziekenhuis gaat het allemaal z'n gangetje. Ik begin steeds meer bekend te raken met alle verpleegkundige taken die hier gedaan worden. De afdelingen waar ik het liefst sta zijn: kinderafdeling, out patient department (combinatie van SEH en HAP), de baby afdeling en de vrouwen afdeling. Dus eigenlijk bekijk ik iedere dag weer waar ik zin in heb. Bijvoorbeeld als ik bij de overdracht hoor dat het op de kinderafdeling heel druk is en interessante casussen liggen, ga ik daar die dag heen. Ook blijf ik me dag in dag uit verbazen over allerlei dingen. Zoals het pijnniveau van de mensen hier dat veel hoger is dan bij ons. Dat moet ook wel want bevallingen worden gedaan zonder pijnstilling alsof een bevalling niks is.(brand)Wonden verzorgen zonder enige vorm van pijnstilling. Patiënten die na een operatie letterlijk op het andere bed worden gegooid ‘hoppatee die ligt’. Het vervoeren van een patiënt naar OK (en terug) op een houte plank met wielen, spanband erom, laken erover en gaan. Patiënten die door geld gebrek veel te laat naar het ziekenhuis gaan en er niets meer gedaan kan worden. Patiënten met HIV die geen of niet consequent HIV medicatie slikken. Vrouwen die baby’s stelen uit het ziekenhuis. Patiënten die geen geld hebben voor medicatie met alle gevolgen van dien... en gazomaar door. Ook waren we laatst op outreach in een heel afgelegen dorpje. Jolinda had een appel helemaal opgegeten, op het klokhuis en het steeltje na. Toen ze 'm op had gooide ze 'm naar buiten. Meteen ging een jongetje van een jaar of 9 erop af en begon aan het klokhuis met zand te sabbelen. Jo en ik keken elkaar echt aan van 'wooow, wat heftig, dit is pas echt armoede'. Toen hebben we het jongetje een mandazi gegeven die we 's morgens hadden gekocht. Hij nam hem aan en begon te dansen van blijdschap.

Het weekend bleven we rondom huis.Zaterdagochtend werden we om 6.00 uur opgehaald met de taxi. We gingen namelijk met de huisgenoten Nkhoma Mountain beklimmen. Na een uurtje rijden stonden we aan de voet van de berg. Onze vast taxichauffeur zei dat het pad omhoog makkelijk te vinden was. Dus besloten we om geen gids te nemen. Nou dat hebben we geweten hoor. De eerste 15 minuten was inderdaad een makkelijk pad te volgen. Maar al snel hadden we geen idee meer waar we heen moesten. Met handen en voeten probeerde we de weg te vragen aan lokale mensen. En die wezen een beetje naar de juiste top van de berg. Op een gegeven moment riepen er 3 kinderen onze kant op: 'this way, this way'. Ze stonden op een steen naar ons te zwaaien. Dus ze kwamen ons ophalen op de plek waar we waren gestrand en zijn toen helemaal met ons mee naar boven gelopen. Bleek dus dat we in het begin volledig de verkeerde kant op gingen... Vooral de laatste 1.5 was echt met handen en voeten klimmen en klouteren. Ik kreeg er spontaan hoogtevrees van. Maar na een lange en zware klim werden goed beloond. Eenmaal bovenop hadden we een prachtig 360 graden uitizicht. Daarna moesten we natuurlijk ook weer naar beneden. Die jongetjes voorop. Maar zij gingen met een rotvaart naar beneden, want zij doen dit dagelijks. Maar op twee personen na, konden we dit niet bijhouden. Het eerste stuk van de afdaling gingen we dus weer met handen en voeten en stukjes op de billen naar beneden. Helaas hebben ze niet op ons gewacht en zijn we het tweede deel weer de weg kwijt geraakt. Ondertussen begon het flink warm te worden en had bijna niemand meer water. We wisten welke kant we ongeveer op moesten. Dus zijn de maar recht naar beneden gelopen, dwars door de struiken, in de hoop dat we weer op het pad kwamen. Uiteindelijk zijn we natuurlijk beneden gekomen en hebben we de rest terug gevonden. Ze stonden als goedmakertje te wachten met koekjes en cola! We hadden een troost: we zouden gaan lunchen bij ons favoriete lunchtentje. Dus dat hebben we dan ook heerlijk gedaan. En we hadden voorzondagal gepland dat we de hele dag naar het zwembad zouden gaan. Deze keer gingen we weer naar een andere plek: Ufulu Garden. Daar hebben we een lekker dagje gehad.

De week daarna was een kort weekje.Maandagwas het eindelijk de dag dat mama en Martin aan zouden komen in Malawi. 'Als verrassing' zou ik ze op komen halen van het vliegveld. Al denk ik dat ze het al een beetje hadden verwacht.Zofijn om ze weer te zien. En heel leuk dat ze echt met eigen ogen kunnen zien wat ik hier allemaal mee maak en hoe we hier leven.Dinsdagheb ik ze meegenomen naar m'n project. Ze gingen dus met mij en Jo mee in de minibus naar Likuni. Daar hebben ze het ochtend gebed en de overdracht gezien en heb ik ze een rondleiding gegeven over de verschillende afdelingen. Zij zijn weer terug naar de stad gegaan en ik bleef op mijn project. Nadat ik klaar was heb ik ze opgehaald bij hun lodge en zijn we, opnieuw met de minibus, naar het doingoood huis gegaan. Daar hebben ze de andere vrijwilligers ontmoet en het huis gezien. En omdat het natuurlijkdinsdagwas, gingen ze ook mee naar ons wekelijkse diner. Ook hadden ze een tas vol met spulletjes voor me meegenomen uit Nederland. Waaronder ook wat kaarten en cadeautjes van thuis. Maaaar die mag ik pas openmaken met m'n verjaardag. Spannend!!

Daarna hadden we nog maar een dag te gaan, want donderdag vertrokken we naar Zambia! Deze 4 daagse trip naar Zambia stond in het teken van een safari. Donderdag ochtend moesten we om 7.30 uur verzamelen bij de organisatie en vertrokken we om 8.00 uur. Onderweg moesten we regelmatig uit de bus. Zo moesten we bijvoorbeeld allemaal uitstappen en over een matje lopen. Na navraag was dit om ervoor de zorgen dat een of andere gekke koeien ziekte niet overgebracht werd naar het andere deel van het land. Een uur daarna kwamen we aan bij de Malawiaans grens. Daar moesten we een formuliertje invullen, kregen we een stempel en klaar was kees. Toen weer de bus in om vervolgens 200 meter verderop weer te stoppen bij de Zambiaanse grens. Daar moesten we betalen voor het visum en kregen we nog meer stempels in ons paspoort. Nadat het bij iedereen gelukt was werd onze reis vervolgd naar South Luangwa National Park, de eindbestemming. Je kon in de bus al goed merken dat de temperatuur aan het stijgen was, het werd heter en heter en heter. Toen we 15.00 uur aangekomen waren bij onze verblijfplek werden we ontvangen door de manager en kregen we een rondleiding over het kamp. We sliepen in twee persoons safari tenten en aten onder een grote tent aan de rivier. Ook was er een verhoogd zwembad en een restaurant met lounge plekken met uitzicht op de rivier. Zowel South Luangwa National Park als het kamp zijn niet omringd met hekken. Wat het park met het kamp scheidt is de rivier. Maar deze stond bijna helemaal droog... Wat betekende dat we zowel overdag als 's nachts bezoek konden krijgen van allerlei dieren. Met name nijlpaarden en olifanten lopen vaak tussen de tenten door. Daarom moet je vanaf het moment dat het donker wordt, begeleid worden door een van de bewakers wanneer je naar het toilet of naar het restaurant wilt.Wij hebben de nijlpaarden door het kamp zien lopen en de olifanten gezien aan onze kant van de rivier. Maar alle dieren die je vind in het park, hebben ook al keer een bezoek gebracht aan het kamp. Bijvoorbeeld: leeuwen, luipaarden, buffels en giraffen. Best wel een beetje een spannend idee dat jij daar gewoon in een kwetsbaar tentje ligt te slapen. Uit voorzorg mochten we ook geen eten houden in onze tent. Met een zucht kan een olifant namelijk je tent open scheuren en ervandoor gaan met je eten... Al het eten werd dus verzameld in de keuken. Nadat we aankwamen en dit ons allemaal werd verteld hadden we wat tijd voor onszelf. Die dag stond er nog geen game drive op de planning. Terwijl we bij het zwembad zaten konden we goed ik de gaten houden wat zich allemaal afspeelde in de rivier en aan de rand van het park.Zolagen er groepen met nijlpaarden, die je regelmatig zag maar vooral hoorde, en krokodillen. Rondom het zwembad liepen ook hertjes en heel veel apen en bavianen. Om 18.30 uur stond het eten klaar en werd het programma vanvrijdagenzaterdagverteld. Op allebei dat de dagen werden we om 5.00 uur wakker gemaakt, stond om 5.30 uur een heerlijk ontbijt klaar en vertrokken we om 6.00 uur met twee auto's naar het park voor de game drive die 4 uur duurt. De eerste game drive begonnen we echt super goed. We zagen olifanten met kleintjes, giraffen, nijlpaarden, zebra's en meerdere leeuwen en leeuwinnen. Onze gidsen Robert en Isaac vertelde ons alles dat we wilde weten en haalde ook alles uit de kast om alle dieren te vinden die we wilde zien. Het park is meer dan 9000 vierkante km groot en ontzettend mooi. Je hebt plekken die ontzettend groen en dicht bebost zijn waar we moesten uitwijken en bukken voor takken. Maar ook grote open oppervlaktes waar hetzodroog is dat de grond ervan is gebarsten. Ook is er geen verharde weg te vinden. Halverwege zochten de auto's elkaar weer op voor een pauze aan de rivier waar we uit de auto mochten en we thee en koffie met een cakeje kregen. Na een indrukwekkende eerste game drive kwamen we weer terug bij het kamp waar de manager ons weer op stond te wachten om onze verhalen te horen. De rest van de middag mocht je doen wat je wilde, zolang je maar op het terrein bleef van het kamp. Om 11.30 uur kregen we nog een warme lunch en om 15.30 koffie en thee met scones. Om 16.00 uur vertrokken we weer op game drive. Dit keer ging er ook een bijrijder mee. Hij zorgde voor een grote lamp wanneer het donker zou worden. Voor we vertrokken zei de gids dat hij had gehoord dat er wilde honden waren gezien. In het hele park leven er maar drie groepen van en ze zijn zeldzaam om te zien. Hij had ze zelf ook al 2 maanden niet meer gezien. Dat wilde we natuurlijk wel zien. Dus toen we in het park kwamen gingen we meteen door naar de plek waar de wilde honden gezien waren. Ik moet eerlijk zeggen dat ik niet echt wist wat wilde honden waren... Toen we daar aankwamen lag daar een groep van 20 wilde honden waaronder ook wat kleintjes. De honden waren eigenlijk best schattig. Je zou iniedergeval niet verwachten dat zezogevaarlijk kunnen zijn. We hebben nog een tijdje gewacht of ze misschien gingen jagen, zodat we ze in actie konden zien. Maar dat is helaas niet gebeurd. Daarna gingen we opzoek naar een luipaard. De gids vertelde dat er best een grote populatie luipaarden leven in het park, maar zezoontzettend moeilijk te vinden zijn. Dus we moesten echt geluk hebben. Nou en dat hadden we hoor. We reden de bocht om en daar stond onze andere auto. Hoog in de boom lag namelijk een luipaard. Geluksvogels!! Wat een prachtig beest zeg. Nadat we de luipaard hadden achtergelaten reden we weer naar de rivier om daar een stop te maken. Hier konden we genieten van de zonsondergang met popcorn en limonade. Het is eigenlijk best gek om zomaar uit die auto te stappen nadat je luipaarden en leeuwen hebt zien liggen, verstopt in de bosjes en bomen. Het enige dat de gids namelijk doet is een rondje lopen rondom het dichts bijzijnde bosje en er een steen in gooit. En dan is de kust veilig voor ons om uit te stappen... Na de pauze ging de grote lamp aan en reden we in het donker door het park opzoek naar dieren. We zagen een buffel, een aantal olifanten en een eenzame leeuw. Maar meer geluk dan dat hadden we helaas niet meer. Toen we om 20.00 uur weer terug waren op het kamp stond ons avondeten al klaar. Heel gezellig met iedereen aan lange picknicktafels met uitzicht op de rivier. Ondertussen loopt een bewaker rond om te zorgen dat we niet ineens een nijlpaard aan onze tafel hebben. Dezaterdagverliep eigenlijk precies hetzelfde alsvrijdag. We gingen 's morgens en 's avonds weer op gamedrive en tussendoor waren we te vinden bij het zwembad of deden we spelletjes!Zaterdaghebben we eigenlijk niet heel veel nieuws gezien. Het is gek hoe snel je de dieren die je veel ziet, zoals olifanten, giraffen en zebra's,zonormaal gaat vinden. Maar wij wilde natuurlijk zoveel mogelijk verschillende dieren zien! Ondanks dat we niet veel nieuws hebben gezien, was dezaterdagook heel tof. We troffen namelijk een hele groep leeuwinnen met jongen. We stonden daar te kijken toen er een pumba hun kant op kwam lopen. Nou die hadden de leeuwen ook al gestopt. Sluipend gingen ze erop af. Maar helaas, pumba kreeg ze in de gate en draaide weer om. Toch deden de leeuwen even een dappere poging om erachter aan te gaan. Ze zullen wel niet heel veel honger gehad hebben, want pumba is zonder kleerscheuren uit de strijdt gekomen... Zowel de gamedrives 's morgens als in de middag/avond waren heel tof. Van deze wilde dieren krijg je volgensmij nooit genoeg!!Zondagochtend konden we een uurtje langer slapen. Na wederom een heerlijk ontbijt moesten we helaas terug naar Malawi. De reis terug verliep weer soepeltjes en rond 'n uur of twee waren we terug in Lilongwe. Zoals je wel kunt lezen was de safari meer dan geslaagd. Het was ontzettend bijzonder dat ik dit samen met mijn DG huisgenootjes, mama en Martin mocht meemaken.

Demaandagna de safari zijn mama en Martin samen naar het zuiden vertrokken voor een korte reis door Malawi. Daarna vliegt Martin weer terug naar Nederland en komt mama voor 5 dagen in het DG huis wonen omdat zij ook kort vrijwilligerswerk gaat doen. En als afsluiter van haar bezoek aan Malawi gaan we nog een paar dagen naar het noorden!

Vanaf nu ga ik ook nog maar anderhalve week samen met m'n maatje Jo naar het project. Daarna vliegt zij ook weer terug naar Nederland. In die tijd gaan we iniedergeval geval nog een keer samen op outreach en willen we kijken of het mogelijk is om bloed te doneren.

Ik denk dat dit 't weer was voor de afgelopen twee weken. Op de fotopagina heb ik een handje vol foto's geplaatst. Voor de rest moet je toch echt een keertje langskomen als ik weer terug ben in Nederland.

Tot de volgende keer!

Heel veel liefs uit Malawi :)